Ik groeide op in de wereld van technologie. IT, data, later ook AI. Vanaf mijn zestiende was ik ondernemer, gedreven door bouwen, optimaliseren, vooruitgang. Ik werd opgeleid als academicus en bedrijfskundige, leerde denken in systemen, efficiëntie en schaal. De logica van vooruitgang was helder: sneller, slimmer, meer.
Mijn eigen gezondheid dwong me tot stilstand. Een autonome zenuwaandoening maakte duidelijk dat niet alles zich laat optimaliseren - en dat het lichaam niet reageert op snelheid, maar op aandacht. Wat volgde was geen rechte lijn, maar een langzaam proces van vertraging, verdieping en opnieuw leren luisteren. Naar signalen. Naar ritme. Naar wat werkelijk voedt.
In die periode kwam ik opnieuw in aanraking met planten en kruiden. Ik begon zelf te mengen, te proeven, te ruiken. Thee werd geen functioneel moment, maar een ritueel. Een manier om even stil te vallen in een dag die anders maar doorraast. Van de IT naar de T - niet als grap, maar als verschuiving in denken.
Wat begon als iets persoonlijks, werd gedeeld. Vrienden proefden mee. Kwamen terug. Vertelden wat het met hen deed. Niet omdat ik iets “verkocht”, maar omdat er iets werd overgedragen: rust, aandacht, een ander tempo. Dat was het moment waarop het besef ontstond dat dit groter mocht zijn dan ikzelf.
En daar, ergens tussen de geur van rozenblad, de warmte van gember en de zachtheid van kamille, ontstond Maison Tisane. Niet als commercieel concept, maar als een manier om door te geven wat ik zelf heb geleerd: dat welzijn niet zit in snelle oplossingen, maar in zorgvuldige momenten. Dat luxe niet draait om gemak, maar om aandacht. En dat plantenkennis - eeuwenoud en vaak vergeten - een zachte, maar krachtige rol kan spelen in het dagelijks leven.
Wat mij drijft, is niet alleen creëren, maar bijdragen. Door kennis te delen. Door ruimte te maken voor vertraging in een wereld die blijft versnellen. En door iets achter te laten dat anderen helpt om bewuster te leven, kopje voor kopje.
